Του Βασίλη Βασιλικού*

Αγαπητέ μου Μένη,
εν μέρει για να εξακριβώσω μια ενοχή / εν μέρει και την απώλεια να σκεδάσω /
την νύχτα χθες πήρα μια συλλογή / «Ποιητικών» της εξορίας να διαβάσω
Και εκεί καθώς ανασκάλευα παλιά κιτάπια κι έψαχνα να βρω κι άλλες δικές σου επιστολές για να συμπληρώσουν τη νεανική αλληλογραφία μας, βρήκα δυο ποιήματα που είχα γράψει για σένα, το 1968 ή 1969, όταν περνούσες από απανωτές δίκες για το "Αρμένισμα", και είχα βάλει στην αφιέρωση μόνο τα αρχικά, για να μην σε μπλέξω ακόμη περισσότερο με τα στρατοδικεία της χούντας.
Αυτά, δεν τα ξέρεις. Τα είχα ξεχάσει κι εγώ. Δεν είναι καλά ποιήματα, αλλά επειδή σε αφορούν, με το πολυτονικό που προτιμούσαμε πάντα οι δυο μας, σου τα ταχυδρομώ στη νέα σου διεύθυνση, σαν διαπιστευτήρια της ανεκύμαντης φιλίας μας για 60 ολόκληρα χρόνια, που την τροφοδοτούσε η αγάπη μας για τη λογοτεχνία και η λατρεία μας για τη μουσική. Το γράφεις εξάλλου στην τελευταία σου αφιέρωση "πού είναι τα νειάτα μας, Βασίλη; Στην Αλληλογραφία μας! Και στη Βάσω που μας μάγεψε. Μένης, Οκτ. '14". Εμείς διαψεύσαμε τον στίχο του Βάρναλη "πού ήσουν νειότη που 'λεγες πως θα γινόμουν άλλος". Άλλοι εμείς δεν γίναμε, φίλε μου Μένη.
Βρέχει συνεχώς στην αγαπημένη πόλη σου από τότε που μετανάστευσες στο Άστρο των Αγγέλων.
Ο φίλος σου
Βασίλης
Ημέρα των υπό του Ηρώδου αναιρεθέντων Νηπίων.
_______________
http://www.avgi.gr/article/5132006/anepidoti-epistoli-ston-meni