Στο ερώτημα κλήθηκαν να απαντήσουν ιστορικοί αλλά και λογοτέχνες σε μια άκρως ενδιαφέρουσα ιστορικά, λογοτεχνικά, πολιτικά αλλά και ψυχολογικά συζήτηση που έγινε σήμερα στο περίπτερο 15 της Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου, με αφορμή την πρόσφατη κυκλοφορία του βιβλίου του Νίκου Δαβέττα «Ο ζωγράφος του Μπελογιάννη» (εκδόσεις Μεταίχμιο). 
«Δεν κάνω ιστορία. Η επαφή με την ιστορία είναι τραυματική. Ανήκω στην πρώτη γενιά που μεγάλωσε με τους ψιθύρους της δεκαετίας του ΄40 και του ΄50. Δανείζομαι το ιστορικό γεγονός και το αναδιηγούμαι με λογοτεχνικότητα» δήλωσε μεταξύ άλλων ο 53χρονος (γεννημένος το 1960) συγγραφέας Νίκος Δαβέττας. 
Στο βιβλίο του «Ο ζωγράφος του Μπελογιάννη», ένας Έλληνας συγγραφέας, που έχει στην κατοχή του τα προσχέδια του Πάμπλο Πικάσο από το γνωστό πορτρέτο του Νίκου Μπελογιάννη, βρίσκεται δολοφονημένος στο Παρίσι. Η νεαρή κληρονόμος-βαφτιστήρα του Ντενίζ, αναζητά τρόπους να πουλήσει τα σκίτσα στη μαύρη αγορά, παρά τις υπόνοιές της πως είναι όλα πλαστά. Ο Γάλλος αστυνόμος για να λύσει τον γρίφο θα αναγκαστεί να «ταξιδέψει» στο Μάρτη του ’52 και στην πολύκροτη δίκη Μπελογιάννη. Στον Αραγκόν, στον Πικάσο και στο πορτρέτο του «ο άνθρωπος με το γαρίφαλο». Στον Μάη του ’68, στους έλληνες πολιτικούς εξόριστους και στα ιδεολογικά τους πάθη. Σε οδυνηρές μνήμες και άγνωστα ιστορικά γεγονότα…. 
Στην περίοδο του εμφυλίου, τα πάθη, τις ιδιότυπες σχέσεις των ανθρώπων και την πολύπλοκη υποκειμενικότητα των μηχανισμών που παράγουν έκτοτε την αφήγηση της, στη λογοτεχνία που, όπως είπε, «υπήρξε πολύ πιο μπροστά στην Ελλάδα από την ιστορική επιστήμη η οποία αναπαρήγαγε τις επίσημες αφηγήσεις» αναφέρθηκε ο ιστορικός –αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας κ. Νίκος Μαραντζίδης καταλήγοντας πως «αν η δεκαετία του ΄40 ήταν για τους σύγχρονους ένα παράθυρο κλεισμένο με βαριές σκούρες κουρτίνες, το βιβλίο τραβάει αυτές τις κουρτίνες και μπαίνει επιτέλους φώς στο δωμάτιο…». 
«Ο συγγραφέας θέτει ένα σοβαρό ζητούμενο: αν η ιδέα, η αριστερή, επαναστατική, ανατρεπτική ιδέα, η επίκληση και η υιοθέτηση της , είναι ένα πρόσχημα για να κρύψει ο άνθρωπος την αδυναμία του να την υπερασπισθεί ή αν η ιδεολογία, -όσο ανιδιοτελείς και αλτρουιστές είναι ή παρουσιάζονται οι θιασώτες της- είναι κατά βάση διάτρητη ή ανελλιπής, ενώ παράλληλα το άτομο που την ευαγγελίζεται δεν διαθέτει το ήθος, το σθένος, τη μαγκιά και την περηφάνια να την σηκώσει στις πλάτες του ως το τέλος». «Τελειώνοντας το βιβλίο» σημείωσε ο συγγραφέας – φιλόλογος Θωμάς Κοροβίνης. 
«Έχουν καρφωθεί στο μυαλό του αναγνώστη μια σειρά από ομόκεντρα ερωτήματα: Ακόμη κι αν πρόκειται για το «αυθεντικό ξέσπασμα ζυμωμένων από πριν ιδεολογιών που γέννησαν το θαύμα του Μάη του 68, η συνέχεια και το παρόν περίπου ακυρώνει τον αρχικό ενθουσιασμό καθώς στον απόηχο της κουρνιάζουν παντοειδείς συμβιβασμοί και προδοσίες». μεταξύ άλλων ο φιλόλογος –συγγραφέας Θωμάς Κοροβίνης που αναφέρθηκε επίσης σε εκφράσεις και έννοιες που αναπαράγονται λογοτεχνικά στο βιβλίο («Η λογοτεχνία δεν είναι επίδειξη γνώσεων, είναι φωτιά που εξαπλώνεται σε ξερό χορτάρι», «Λέτε πως αντέγραφε. Ε, και; Η πραγματική τέχνη είναι η κλοπή», «Οι λέξεις μπορούν να σε σκοτώσουν πριν σε σκοτώσουν οι σφαίρες» αλλά και «Οι άνθρωποι μοναχά όταν πεθαίνουν αποκτούν το πραγματικό τους βάρος .Και το αποκτούν μέσα μας» και τέλος «Κανείς δεν έχει λόγο να θυμάται ένα παρελθόν που δεν μπορεί να γίνει παρόν» ) . 
Στη «συμβολική αξία που απέκτησε για τη μυθολογία της Αριστεράς η δίκη του Νίκου Μπελογιάννη» , στην ηρωίδα του βιβλίου –νεαρή Ντενίζ – «άκουσα κληρονόμο και δέσμια μιας ιστορίας που δεν είναι δική της» για τα «αγαπημένα παραμύθια των μπαμπάδων που αφορούσαν στον εμφύλιο πόλεμο και τη συνέχεια του» με τα οποία μεγάλωσε μια γενιά ανθρώπων άλλα και τον συμβολισμό με τον οποίο λειτουργούν οι ήρωες και τα γεγονότα του μυθιστορήματος (βαφτισιμιά-κληρονόμος, πλαστότητα των σκίτσων, κ.α) αναφέρθηκε η ιστορικός κ.Ελένη Πασχαλούδη .
O Νίκος Δαββέτας, συγγραφέας και κριτικός (Αθήνα, 1960), πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα από τις σελίδες του περιοδικού «Διαγώνιος» το 1981. Εξέδωσε έξι ποιητικά βιβλία (Οι εραστές της Όστριας, Λευκή Φούγκα, Η μυστική ταφή της Ελεονόρας Τίλσεν, Τα μήλα της Εδέμ, Το κίτρινο σκοτάδι του Βαν Γκογκ, 15 Οκτωβρίου 1960), μια συλλογή διηγημάτων (Ιστορίες μιας ανάσας) και τρία μυθιστορήματα (Το θήραμα, Λευκή πετσέτα στο ρινγκ, Η εβραία νύφη). Το 2010 το βιβλίο του Η εβραία νύφη τιμήθηκε με το βραβείο μυθιστορήματος της Ακαδημίας Αθηνών και δυο χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε μεταφρασμένο στην Ολλανδία. Το βιβλίο «Ο ζωγράφος του Μπελογιάννη» εκδόθηκε πριν ένα μήνα.


________________________